HODOWLA KOTÓW RASY NEBELUNG

Nebelungi jako rasa mają swoje korzenie w Stanach Zjednoczonych. Nie jest to rasa, która powstała całkowicie spontanicznie. Wszystko zaczęło się całkiem niedawno. W 1984 roku w domu Cory Cobb w Denver urodził się śliczny kocurek. Jego rodzicami byli domowa kotka mająca wśród przodków kota długowłosego i kocur wyglądający tak jak kot rosyjski niebieski. Jako jedyny z miotu Siegfried był długowłosy i niebieski. Kocurek wyrósł na pięknego kota a zachwycona właścicielka postanowiła powtórzyć eksperyment. Tym razem urodziły się dwie długowłose kotki. Jedna z nich była niebieska.
Cora nazwała ją Brunhilde. W 1986 roku urodziły się pierwsze kocięta tej pary. Wszystkie odziedziczyły główne cechy rodziców. Budową ciała przypominającą koty rosyjskie niebieskie ale z półdługim, jedwabistym, niebieskim futrem. Wtedy też Cora pierwszy raz pomyślała, że szkoda by było na tym poprzestać. Pierwszą kocią organizacją do której zadzwoniła była największa kocia organizacja w USA – TICA. Spotkała się tam z miłym przyjęciem. Skontaktowano ją z specjalistą kociej genetyki i sprawy potoczyły się dalej. Cora poświęciła wiele lat na budowanie rasy. Nie wszystko było takie łatwe i przyjemne. Czasem napotykała na wrogość hodowców innych ras, dla których nowa rasa była dodatkową
konkurencją. Podróżowała po USA pokazując swoje koty na wystawach, nawiązując przyjaźnie z hodowcami kotów rosyjskich niebieskich. Kilku z nich zdecydowało się na współpracę. Okazało się, że czasami można napotkać koty rosyjskie niebieskie o dłuższym włosie w wydawało by się „czystych” hodowlach. Podczas swojej podróży po Europie dowiedziała się nawet, że źródłem wielu tych piękności jest Rosja. Długie lata krzyżowania i wyszukiwania po całym świecie takich wybryków natury doprowadziły do tego co dziś możemy oglądać na wystawach.
Cora swoją pracą, entuzjazmem i konsekwentnym uporem wspomagana przez coraz bardziej rosnące grono hodowców doprowadziła do uznania rasy przez TICA. Nebelungi spotkały się z uznaniem i podziwem przez wielu miłośników kotów. Ich popularność zatacza coraz większe kręgi. Ostatnio rasa ta została uznana przez największą kocią organizację we Francji - LOOF.
Cora Cobb pisze w swoich wspomnieniach, że zawsze dążyła do naturalnego zbliżenia Nebelungów i kotów rosyjskich niebieskich. Marzyła o kotach zbudowanych silnie a zarazem z gracją o pięknym niebieskim i długim futrze. Wielu hodowców dziś mówi, że Nebelung to długowłosa wersja kota rosyjskiego. Nebelung to rasa, która ciągle jeszcze się rozwija. Niełatwo znaleźć koty, które nie są ze sobą blisko spokrewnione, bo są one wciąż bardzo nieliczne. Na szczęście Nebelungi można krzyżować z kotami rosyjskimi niebieskimi. Pierwsze pokolenie z mieszanej pary ma włos krótki, ale każdy kociak dziedziczy po rodzicach geny obu ras. W następnym pokoleniu mogą pojawić się już kociaki zarówno
długowłose jak i krótkowłose.
 

 

Nebelung powinien być średniego rozmiaru lecz muskularny, a zarazem pełen gracji.

Lekko spłaszczona głowa na smukłej szyi. Czoło i prosty nos tworzą kąt wypukły. Wyrazu twarzy dodają dobrze wykształcone poduszeczki, pod wąsami i silny podbródek. Nos niebiesko-szary.

Powinny być duże, wyraźnie zakończone i skierowane do przodu, ale jednocześnie delikatne i prawie
prześwitujące.

Duże, najlepiej o kształcie migdałów, szeroko rozstawione o pięknym zielonym kolorze.

Gibki ale muskularny.

Długi, o lekko zaokrąglonej końcówce.

Futro półdługie, miękkie i jedwabiste, o podwójnym podszerstku. Kryza i bryczesy nie powinny być nadmiernie wykształcone. Kolor futra niebieski o srebrzystym połysku, uzyskanym dzięki jaśniejszemu zakończeniu włosa.

Mimo, że Nebelungi to koty trochę nieufne, w domu zawsze przebywają z ludźmi i lubią się bawić mimo upływu lat. Najprostsze zabawki, zgnieciona kulka papieru, włochata piłeczka i masz w domu stado drapieżników. Gibkie ciałka w pogoni za zabawką dokonują cudów akrobacji. Polowanie na muchę to wybuch emocji, a kiedy siedzisz przy komputerze przesuwanie ogona z klawiatury staje się codziennością. Te koty uwielbiają towarzyszyć człowiekowi. Najbardziej przymilne są kocury. Uwielbiają bawić się w aportowanie z każdym chętnym do zabawy. Kotki są bardziej niezależne, choć nie jest to regułą. Dystyngowane, szybciej rozumieją "zasady" człowieka.

Nie wymagają częstej pielęgnacji. Kotki mają zawsze idealnie piękne i eleganckie futro. Kocurki ze względu na bardziej rozbudowaną kryzę i spodnie nie zawsze radzą sobie same. W ramach odciążenia przewodu pokarmowego zalecane jest wyczesać kota raz na tydzień/dwa tygodnie – czynność ta nie zajmie nam więcej niż kilka minut.
Przewód pokarmowy warto wspomagać specyfikami lub pastą odkłaczającą.